با افزایش جمعیت مشکلات ایمنی و بهداشتی جوامع شهری نیز افزایش می یابد، زیرا تراکم جمعیت، زندگی ماشینی و آلاینده های مختلف محیطی از پیامد های افزایش بی رویه جمعیت شهر ها محسوب می شود که باعث تهدید سلامت بشر و زیست کره شده است.
بی تردید این مشکلات تمام گروه های سنی را به درجات مختلف تهدید می کند، در نتیجه گروه های آسیب پذیرتر نیازمند توجه بیشتر خواهند بود و این مهم برای کودکان به عنوان گروهی خاص در جامعه از اهمیت بیشتری برخوردار است، چرا که در شرایطی چون رشد برنامه ریزی نشده شهر نشینی و افرایش تراکم جمعیت، امکان وقوع حوادث و آسیب ها در محیطی که کودکان بیشتر با آن در ارتباط اند، مثل پارک ها، نیز افزایش می یابد. موارد ذکر شده بر لزوم حضور فعال تر بر نامه ریزان زیست محیط، طراحان شهری و بستر سازی مناسب برای رو یا رویی شایسته با مشکلات شهروندان تاکید می کند.
بی تردید ارتقا سطح ایمنی کودکان و دست یابی به سطوح بالاتری از پایداری و ایمنی برای محالت شهری، نقش مهمی را در حصول شهرهای امن ایفا می کند، از طرفی ایمنی کودکان عامل مهمی در رویکرد شهر سالم است و از این رو شهر سالم نیازمند زمین بازی ایمن برای کودکان می باشد، زیرا بخش عمده ای از زمان تفریح کودکان در این محیط ها سپری می شود وکودک در حین بازی اطلاعات گوناگونی را از محیط کسب می کند و بازی در این دوران به مثابه منبعی قوی برای رشد و توسعه مهارت های ادراکی -شناختی، روانی-اجتماعی و همچنین حسی -حرکتی تلقی می شود، از این رو تامین محیط ایمن برای بازی کودکان اجتناب ناپذیر بوده و بر ایمنی فیزیکی زمین بازی کودکان بسیار تاکید می شود.
برای تحلیل ایمنی در زمین های بازی حوادث عمده و همچنین شبه حوادث را مورد توجه قرار می دهند. شبه حوادث را می توان از منابع مهم و عمومی آسیب های جزعی دانست که می توانند به صدمات بسیار جدی تبدیل شوند، پس می توان گفت که ایمنی به تنهایی و خودی خود کافی نیست بلکه درک ایمنی نیز از اهمیت بالینی برخودار است، چراکه احساس عدم ایمنی، در حادثه پذیری نقش بسیار مهمی دارد.
بنابراین می توان عملکرد برنامه ریزی برای محیط های بازی کودکان را در پارک های شهری در سه قالب زیر پیشنهاد کرد:
1_تجهیزات:
تمام اجزا، ابزار آلت و وسایل بازی در گروه تجهیزات قرار می گیرند. ممیزی ایمنی و ارزیابی ریسک باید برای تمامی تجهیزات زمین های بازی انجام گیرد. باید دقت کرد بعضی از وسایل بازی مانند تاب، سرسره و وسایلی که کودک از آن ها بالا می رود تجهیزاتی با
ریسک بالا هستند که نیاز به ممیزی ایمنی دقیق تری دارند.
2_محیط:
ویژگی های محیطی در 2 گروه عوامل مخاطره آمیز محیطی و همچنین ساختار فیزیکی محیط قرار می گیرند. عوامل مخاطره آمیز محیطی شامل آلوگی هوا و آلودگی صوتی می شود و ساختار فیزیکی محیط بازی مواردی چون علائم هشدار دهنده، ترکیب بندی گرافیکی محیط و جنبه های زیبایی شناختی را شامل می شود، بنابراین شرایط محیطی نیز نیازمند ممیزی ایمنی دقیق می باشد.
3_کودک:
در بحث ایمنی زمین بازی کودکان، ویژگی های کودک از منظر جسمی و همچنین از دیدگاه معیارهای رفتاری و روانشناختی باید مورد بررسی قرار گیرند. بطور کلی، رفتارهای مرتبط با بازی از درجاتی از ریسک پذیری برخوردار بوده و از آن جایی که کودکان دوستدار
سرگرمی هایی با هیجانات بالا و همچنین ماجراجویی هستند، پس مطالعه رفتار کودکان با هدف کنترل و فراهم کردن شرایط ایمن تر بسیار ضروری است.
در آخر، می توان نتیجه گرفت که ایمنی کودکان از اهمیت غیر قابل انکاری بر خوردار بوده و ضرورت بررسی هرچه بیشتر ایمنی کودکان مشهود است. از این رو توجه خاص به لزوم یکپارچگی مفاهیم پایداری و ایمنی اجتماعی می بایستی از الزامات برنامه ریزی و
مدیریت شهری قلمداد شود.
در نموادر زیر روند بررسی شرایط محیطی زمین های بازی کودکان بطور خلاصه شرح داده شده است:
