در دنیایی که ذخایر غذایی محدود هستند، توانایی ذخیره سازی انرژی بیش از میزان مورد نیاز برای استفاده فوری، برای بقا امری اساسی تلقی می شود.
سلول های چربی با توزیع گسترده تجمع بافت چربی برای ذخیره انرژی اضافی به صورت تری گلیسیرید تطابق یافته اند.
در مواقع نیاز آزاد سازی انرژی ذخیره شده به صورت اسید های چرب آزاد برای استفاده در سایر بافت ها صورت می گیرد.
این سیستم فیزیولوژیک از طریق مسیر عصبی و اندوکرین به انسان اجازه می دهد برای بقا تا چندین ماه گرسنگی را تحمل کند.
با این حال در حضور وفور منابع تغذیه ای و روش زندگی کم تحرک که تحت تاثیر استعداد ژنتیکی قرار می گیرد، این سیستمم ذخایر چربی بدن را افزایش می دهد که نتایج نامطلوبی برای سلامتی به دنبال خواهد داشت.
چاقی شرایطی است که در آن توده بافت چربی بدن افزایش می یابد؛ اگرچه اغلب چاقی معادل با افزایش وزن بدن است، محاسبات در افراد بسیار عضلانی ممکن است علی رغم اضافه وزن از طریق مقادیر استاندارد بدون افزایش بافت چربی باشد.
وزن بدن به طور مستمر در جمعیت ها توزیع می شود، بنابراین نشان دادن مرز پزشکی بین چاق و لاغر یک امر قراردادی است؛ لذا چاقی با ارزیابی ارتباط آن با مرگ و میر تعریف می شود.
اضافه وزن و چاقی با مقاومت در برابر انسولین، بالا بودن چربی (به ویژه کلسترول) در خون و فشار خون بالا ارتباط دارد.
با افزایش وزن بدن، خطر ایجاد این شرایط هم افزایش می یابد. عواقب دیگر در زمینه ی سلامت و اضافه وزن و چاقی شامل : افزایش خطر سکته مغزی، تنگی نفس در خواب، آرتروز و کاهش باروری می شود.